ឃើញអ្នកទេសចរអង្គុយយំក៏ហុចឲ្យ ៥ដុល្លារ ៣ឆ្នាំក្រោយ លុយនេះក្លាយជារបស់គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល
វាសនាមនុស្ស គឺមើលមិនឃើញ អ្នកក្រអាចក្លាយជាអ្នកមាន
អ្នកមានអាចធ្លាក់ខ្លួនជាក្រ។ មិនខុសពីនារីម្នាក់
ដែលរស់នៅក្រោមដំបូលដ៏ផ្ទះតូចមួយនេះឡើយ
គឺនាងបានក្លាយជាប្រពន្ធស្របច្បាប់
របស់ថៅកែរោងចក្រស្រាបៀដ៏ធំមួយនៅប្រទេសហូឡង់ ព្រោះតែលុយ ៥
ដុល្លារ។
នេះជារឿងពិតរបស់ស្ត្រី សុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះម្នាក់
ដែលនាងចង់ចែករំលែកបទពិសោធន៍ស្នេហារបស់ខ្លួន
ថាវាសនាមនុស្សមើលមិនឃើញទេ ហើយក៏មិននឹកស្មានថា
នារីកើតក្នុងគ្រួសារលំបាកដូចនាង មានថ្ងៃនេះដែរ។
កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន គ្រួសារខ្ញុំមានជីវភាពលំបាកណាស់។ ពុក
(ពិការជើង) ម៉ែ និងប្អូនរបស់ខ្ញុំ
ជាអ្នកកាប់ដើមព្រៃភ្នំតាមតំបន់ឆ្ងាយៗមកលក់នៅវិមានឯករាជ្យក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ។
ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ពួកគាត់ខំប្រឹងប្រែងណាស់
ដើម្បីបានប្រាក់មកចិញ្ចឹមក្រពះ
ចំណែកឯខ្ញុំដែលជាបងស្រីច្បងក្នុងគ្រួសារ
ក៏មានបន្ទុករកប្រាក់ដែរ គឺជាអ្នកលក់បបរលត
តាមមាត់សមុទ្រនៅខេត្តព្រះសីហនុ ជាទឹកដីកំណើតរបស់ខ្ញុំ។
របបរកប្រាក់របស់ខ្ញុំ រៀងពិបាកបន្តិច គឺជួនលក់ដាច់
ជួនលក់មិនដាច់ បើទោះបីជាមានភ្ញៀវច្រើនយ៉ាងណាក្ដី
ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអស់សង្ឃឹមឡើយ ព្រោះដឹងថាបើមិនប្រឹង
ក៏គ្មាននរណាជួយគ្រួសារខ្ញុំដែរ។ ហេតុដូច្នេះ
មានតែខាំមាត់សង្កត់ចិត្ត។
មិនបានចាំថ្ងៃខែ តែច្បាស់ថាថ្ងៃមួយក្នុងឆ្នាំ ២០០៦
ខ្ញុំទៅបបរលក់ដូចសព្វមួយដង
ក៏បានជួបនឹងបុរសជនជាតិហូឡង់ម្នាក់ ដែលកំពុងតែអង្គុយយំ។
ខ្ញុំចេះអង់គ្លេសតិចតួចដែរ ហើយក៏បានសួរថា តើអ្នកឯងកើតអី?
គាត់តបមកខ្ញុំវិញថា ពេលកំពុងលេងទឹកសមុទ្រ ចោរបានធ្វើស៊ី
ឥវ៉ាន់ ឯកសារ លិខិតឆ្លងដែនអស់គ្មានសល់
សល់តែខោខ្លីជាប់នឹងខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។
គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់អត់មានលុយសូម្បីតែមួយរយរៀល
អស់ពីខ្លួនរលីងហើយ […] អ្ហឺម! កោតលោកចោរណាស់!
ហេតុអីធ្វើបាបជនបរទេសម៉េស? មិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េច អាណិតគាត់ពេក
ខ្ញុំក៏ហុច ៥ ដុល្លារ ដែលបានពីលក់បបរលត
ឱ្យគាត់យកទៅចូលទូរអ៊ីនធឺណិត ទាក់ទងទៅគ្រួសារសាច់ញាតិ។
ពេលទទួល ៥ ដុល្លារនោះ គាត់សប្បាយចិត្តណាស់ អរគុណខ្ញុំ
ហើយថែមទាំងប្រាប់ខ្ញុំថា ពេលទៅហុឡង់ដ៍បានបីឆ្នាំ
គាត់នឹងត្រឡប់មកវិញ ដើម្បីយកខ្ញុំទៅនៅជាមួយ។ និយាយឱ្យត្រង់ទៅ
ខ្ញុំជួយមិនចង់បានអ្វីពីគាត់ឡើយ ហើយក៏មិនដែលគិតថា
ចង់បានប្ដីបរទេសដែរ ព្រោះអីខ្ញុំមិនសូវជាចូលចិត្តទេ។
គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល អ្វីដែលខ្ញុំមិនដែលនឹងគិតផង
បែរក្លាយជាការពិតទៅវិញ។ ក្នុងឆ្នាំ ២០០៨
គាត់ក៏ត្រឡប់មកខ្មែរវិញ
ហើយតាមទាក់ទងរកអាសយដ្ឋានខ្ញុំទាល់តែឃើញ។
គាត់បានធ្វើតាមការសន្យារបស់គាត់ ទាំងខ្ញុំមិនដែលគិត
សូម្បីតែបន្តិច។ គាត់បានសុំខ្ញុំរៀបការ
ហើយបើតាមដឹងពីប្រពន្ធរបស់មិត្តភ័ក្តិគាត់ (ប្រពន្ធខ្មែរ
ប្ដីបរទេស) គាត់ជាថៅកែរោងចក្រស្រាបៀមួយនៅហូឡង់
ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនទាន់ព្រមភ្លាមទេ ព្រោះដូចខ្ញុំនិយាយខាងដើមអីចឹង
ខ្ញុំមិនចូលចិត្តជនបរទេសទេ។ ដល់គិតយូរៗទៅ ដើម្បីជួយគ្រួសារ
ខ្ញុំនិងគ្រួសារក៏សម្រេចចិត្តព្រមរៀបការជាមួយគាត់តាមផ្លូវច្បាប់។
ខ្ញុំនិងគ្រួសារគិតថា បើគាត់ជាមនុស្សអាក្រក់
គាត់ច្បាស់ជាមិនគោរពតាមសន្យាឡើយ។
គាត់បានចូលស្ដីខ្ញុំតាមប្រពៃណី ជាមួយនឹងថ្លៃទឹកដោះ ១
ម៉ឺនដុល្លារអាមេរិក។ លុយទាំងនេះ
គាត់បានឱ្យគ្រួសារខ្ញុំយកទៅរៀបចំផ្ទះ
រួមទាំងប្រាក់មួយចំនួនផ្សេងទៀត។
ចាប់ពីពេលនោះមក គ្រួសារខ្ញុំចាប់ផ្ដើម
មានជីវភាពធូរធារដូចគេដូចឯងដែរ រីឯឪពុក និងប្អូនខ្ញុំ
ក៏ឈប់ទៅកាប់ដើមព្រៃភ្នំទៅលក់ទៀត ដោយប្ដូរមុខរបស់ថ្មី។
ចំណែកម្ដាយខ្ញុំ មានតូបលក់មួយនៅផ្សារ ដែលអាចរកចំណូលតិចតួច
តែល្អប្រសើរជាងកាលពីមុន។
ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំចង់និយាយថា វាសនាមនុស្សមើលមិនឃើញទេ
ហើយបើជួយគេហើយ ត្រូវជួយដោយចិត្តស្មោះ
ដោយមិនគួរចង់បានការតបស្នងពីគេវិញឡើយ។
អ្នកនឹងជួបសំណាងល្អក្នុងថ្ងៃណាមួយ៕
ប្រភព៖rikreay24.com
Post a Comment